مکمل پروتئین و آمینواسیدها
پروتیئن ماده ضروری و با اهمیتی است که در تأمین ساختار سلولها، نقش کاتالیزوری در واکنشهای شیمیایی ، در نقش انتقال دهنده و نیز در تأمین انرژی دارای اهمیت است آمینواسیدها اجزای سازنده پروتئین هستند هر پروتئین ساختار آمینواسیدی منحصر به فردی دارد که شکل و عملکرد آن را مشخص می‌کند، آمینواسیدها همچنین اجزای سازنده بسیاری ازترکیبات مهم بدن از جمله نوروترانسیمترها (میانجی‌های عصبی) هورمون‌ها و DNA می‌باشند. مکمل‌های پروتئینی رایج شامل پروتئین وی، کازئین، سفیده تخم مرغ پروتئین سویا و پروتئین گندم هستند.
آمینو اسیدها با نامهایی چون گلوتامین، لوسین، آرژینین و… یافت می‌شوند. میزان پروتئین لازم برای ترمیم و ساخت و عضلات پس از تمرین معمولاً از طریق یک برنامه متعادل غذایی کسب می‌شود. بنابراین تنها دلایل برخی ورزشکاران برای مصرف مکمل‌های پروتئینی هضم و جذب سریع آنان است. با این حال هیچگونه شواهدی وجود ندارد که جذب مکمل‌های پروتئنی بهتر از پروتئین‌های غذایی صورت می‌گیرد. علاوه بر این، مکمل‌های پروتئینی بسیار گرانتر از انواع طبیعی پروتئین هستند. برخی مکمل‌های پروتئینی به اشکال قرص، پودر و مایع یافت می‌شوند. در بعضی افراد این مکمل‌ها منجر به اسهال می‌شوند این امر از آنجا ناشی می‌شود که مکمل‌های آمینواسید به دلیل ساختار ساده و هضم سریع و سرعت و قبل از آنکه جذب شوند، از روده کوچک عبور می‌کنند.
شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهند افراد فعال به پروتئین خوراکی بیشتری نیاز دارند. به نظر می‌رسد که مقدار مطلوب پروتئین مصرف روزانه برای ورزشکاران قدرتی می‌توانند رقمی برابر 4/1 تا 8/1 گرم در هر کیلوگرم وزن بدن در روز باشد (فیلیپز، 2004) و برای ورزشکارانی استقامتی مقداری کمتر یعنی 1 گرم در کیلوگرم وزن بدن پیشنهاد می‌شود (تامپولوسکی 2004) مصرف این مقادیر بالای پروتئین به صورت روزانه بسیار دشوار است و می‌توان مکمل‌های پروتئینی را به عنوان یک جایگزین مؤثر مورد استفاده قرار داد. این مکمل‌ها از سویا، تخم مرغ و یا آب پنیر (وی) مشتق می‌شوند. تمامی این محصولات شامل مقادیر مناسبی از آمینواسیدهای ضروری هستند. البته ورزشکاران باید توجه داشته باشند که پروتئین‌ها در صورتی که مقادیری بالاتر از میزان توصیه شده مصرف شوند دفع و این امر به غنی سازی فاضلاب می‌انجامد! افزون بر این در برخی افراد مکمل‌های پروتئینی در مقایسه با پروتئین‌های موجود در غذا (که اغلب آمینواسیدهای دو و سه پیتیدی هستند)
به دلیل ساختار ساده خود آب را به درون روده می‌کشانند. این فرآیند ممکن است سبب اسهال شود. نه تنها پروتئین مصرفی، بلکه زمانبدی مصرف آن نیز جهت کارآمد ساختن روند عضله سازی ضروریست. مصرف مواد پروتینی بلافاصله پس از تمرین مقاومتی در مقایسه با چند ساعت بعد از آن، افزایش بیشتر توده عضلانی را در پی خواهد داشت (2004) شواهد موجود نشان می‌دهند که مصرف تنها 10 گرم پروتئین بلافاصله پس از تمرین بسیار سودمند است. همچنین مصرف همین مقدار پروتئین در خلال یک برنامه تمرینی 2 ساعتی می‌تواند موجب رشد و نمو عضلانی شود مصرف پروتئین به همراه 30 تا 50 گرم کربوهیدرات پس از تمرین ورزشی می‌تواند از تجزیه پروتین جلوگیری کرده و جایگزینی برای ذخایر کربوهیدراتی مصرف شده در خلال تمرین باشد. افزون بر این مصرف پروتئین بلافاصله پس از تمرین می‌تواند به بازیافت، پروتئین عضله و همچنین ذخایر کربوهیدرات آن کمک کند. همچنین مصرف کربوهیدرات به همراه پروتئین می‌تواند با فعال سازی انسولین، (که موجب افزایش سنتز پروتئین و جلوگیری از کاتابولیسم می‌شود) فرآیند عضله سازی را سرعت بیشتر بخشد (بورشیم، 2004، روی 1997)
.jpg)
سلام می خواستم ببینم کسی که اصلا ورزش نمی کنه یا هفته ای 1 یا 2 روز ورزش می کنه اون هم نه از نوع ورزش سنگین ،نیاز به امینو اسید داره یا نه؟
پاسخحذف