تداخلات مواد مغذي در برنامه غذایی ورزشکاران

يكي از مهمترين نكاتي كه متخصص تغذيه ورزشي بايد به آن توجه ‌کند، وجود برهم كنش مواد مغذي با يكديگر است؛ در بسياري از موارد حتي توصيه‌هاي اثبات شده تغذيه‌اي، اگر بدون توجه به برهم كنش مواد مغذي صورت گيرد مي‌تواند مشكلات زيادي را به‌خصوص برای ورزشکاران به‌وجود آورد. ورزشکاران عموما به‌دلیل دریافت انرژی بیشتر نسبت به سایرین و کاهش وعده‌های غذایی به جهت تخصیص بخشی از زمان به ورزش و محدودیت‌های زمانی دریافت غذا قبل و پس از ورزش در هر وعده غذایی مقدار بیشتری غذا مصرف می‌کنند که علاوه بر تامین انرژی، موجب دریافت همزمان گروه زیادی از ریز مغذی‌ها (ویتامین‌ها و مواد معدنی)، می‌شود. استفاده غیر اصولی و بیش از حد مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی نیز امکان تداخل را دوچندان کرده است. برای مثال مصرف 3 تا 4 ليوان شير از توصيه‌هايي است كه توسط بیشتر كارشناسان آگاه صورت می‌گيرد اما همين توصيه ساده اگر بدون توجه به تداخل مواد مغذي با يكديگر باشد بسيار خطرناك خواهد بود. بررسي‌ها نشان مي‌دهد، در افرادي كه شير مصرفي را (3 تا 4 ليوان در روز ) همراه وعده اصلي غذايي مصرف كرده‌‌اند به‌دلیل وجود بر هم كنش كلسيم با آهن و كاهش جذب آنها در خانم‌ها، موجب بروز كم‌خوني در اين گروه مي‌شود. بنابراين به‌نظر مي‌رسد حتي ساده‌ترين و عمومي‌ترين توصيه‌ها نيز بايد با در نظر گرفتن تمامی‌جوانب آن صورت گيرد كه قطعا بدون آگاهي از برهم كنش مواد مغذي نه تنها سودمند نخواهد بود، بلكه بعضا آثار منفي نيز خواهد داشت. بنابراین به‌طور مختصر به مواردي از اين دست اشاره خواهد شد.

اسيد فوليك

كمبود آن در كاركرد ويتامين B12 اثر منفي دارد اگر دريافت نياسين كاهش يابد فعال سازي فولات نيز كم مي‌شود. مصرف ويتامين C باعث حفظ ذخاير فولات بدن مي‌‌شود، مضافا دفع ادراري فولات را كاهش مي‌دهد.

اسيدهاي چرب امگا – 3

با اسيدهاي چرب امگا-6 تداخل جذب دارند و افزايش مصرف انواع روغن‌هاي غني از امگا-6 موجب مي‌شود تا جذب اسيد‌هاي چرب امگا-3 كاهش يابد. استفاده از مكمل‌هاي ويتامين E ، پراكسيداسيون اسيدهاي چرب ضروري را در بافت‌ها كم مي‌كند.

آهن

با كلسيم، مس، منگنز، ريبوفلاوين، ويتامين A ، B6، E ، ويتامين C و روي تداخل و برهم كنش دارد وكلسيم جذب آهن دو و سه ظرفيتي را كاهش مي‌دهد؛ مس اگر زياد دريافت شود جذب آهن را مختل و اگر كم دريافت شود به‌کارگيري آهن را نيز مختل مي‌‌کند؛ منگنز نيز جذب آهن را كاهش مي‌دهد. كمبود ريبوفلاوين جذب آهن را كم كرده و با تاثير بر متابوليسم آن موجب كم‌خوني مي‌شود. كمبود ويتامين A ، حركت آهن از ذخاير و مصرف آن در بدن را مشكل مي‌سازد در ضمن سطوح پلاسمايي آهن افت مي‌كند. ويتامين B6 نيز در صورتی‌که کمتر از مقادیر مورد نیاز دریافت شود در متابوليسم آهن نيز اثر منفي دارد؛ ويتامين C جذب آهن را به شدت بالا مي‌برد و تاثير ممانعت كننده‌هاي آهن همچون فيتات را خنثي و به‌کار رفتن ذخاير آهن را در بافت‌ها بهبود مي‌بخشد. مصرف منابع غني از روي يا مكمل‌هاي آن موجب مي‌شود جذب آهن كم شود.

پتاسيم

منیزیم برهم كنش دارد و كمبود منیزیم موجب افزايش دفع پتاسيم مي‌شود.

تريپتوفان

اگر همراه با مكمل‌هاي پروتئيني مصرف شود مقدار تريپتوفان مغز را كاهش مي‌دهد، زيرا برخي اسيدهاي آمينه غذاها براي انتقال به مغز با تريپتوفان رقابت مي‌كنند. مصرف همزمان كربوهيدرات با مكمل‌هاي تريپتوفان، مقدار تريپتوفان مغز را كاهش مي‌دهد، زيرا ترشح انسولين در پاسخ به حضور كربوهيدرات، موجب بهبود انتقال اين اسيدهاي آمينه به خارج از جريان خون مي‌‌شود، بنابراین برداشت مغزي تريپتوفان بهبود مي‌يابد.

تيامين

كمبود منیزیم باعث مي‌شود در روند توليد تيامين پيروفسفات اختلال ايجاد شود؛ وجود ويتامينC در دستگاه گوارش از غير فعال كردن تيامين توسط پلي‌فنل‌ها جلوگيري مي‌كند. كمبود اسيد فوليك نيز جذب تيامين را كاهش مي‌دهد.

روي

مقدار زياد مصرف كلسيم جذب روي را كاهش مي‌دهد. مس و اسيد فوليك نيز جذب آن را كم مي‌كنند. اگر نسبت آهن به روي در رژيم غذايي بيشتر از 1 به 2 باشد جذب روي مختل مي‌شود. مصرف سيستئين و هيستيدين موجب بهبود جذب روي مي‌شود. كمبود دريافت ويتامين B6 مقدار روي را در پلاسما كاهش داده و جذب آن را نيز مختل مي‌كند. مكمل ويتامين E به‌نظر مي‌رسد كه بروز كمبود روي را سرعت مي‌بخشد.

ريبوفلاوين

وجود نياسين كافي نقش مهمی‌را در فعال سازي ريبوفلاوين دارد.

سلنيم

كمبود ويتامين C باعث مي‌شود به‌کارگيري سلنيم مختل شود، مصرف مكمل اين ويتامين جذب سلنيت سديم را كم مي‌كند. در صورتی‌که بدن دچار كمبود ويتامين E باشد نياز به سلنيم افزايش مي‌يابد.

كارنيتين

كمبود ويتامين C نياز به كارنيتين را افزايش مي‌دهد.

كروم

مصرف كربنات كلسيم باعث كاهش جذب كروم مي‌شود. در ضمن كمبودآهن در وعده غذايي، جذب كروم را بهبود مي‌بخشد و هرچقدر درصد اشباع ترانسفرين با آهن بيشتر باشد انتقال و نگهداري كروم بيشتر مي‌شود.

كلسيم

مصرف زياد منیزیم جذب كلسيم را كاهش مي‌دهد و كمبود آن نيز موجب هيپوكلسيمی‌مي‌شود. مصرف بيشتر از دو گرم فسفر در روز نيز مقدار دفع ادراري آن را كاهش مي‌دهد. دريافت زياد پروتئين دفع ادراري كلسيم را زياد مي‌كند. افزايش مصرف نمك و فرآورده‌هاي حاوي سديم نيز دفع ادراري آن را افزايش مي‌دهد. مصرف مكمل ويتامين D باعث خواهد شد تا جذب كلسيم زياد و دفع آن از ادرار كم شود. مصرف روي به ميزان بيشتر از 140 ميلي‌گرم در روز جذب كلسيم را كاهش مي‌دهد.

فلوئور

مصرف همزمان كلسيم جذب فلوئور را كاهش مي‌دهد.

مس

با كادميوم، آهن، موليبدن، ويتامين B6 و روي، برهم كنش دارد. مس در جذب و كاربرد كادميوم اختلال مي‌كند موليبدن موجب افزايش دفع ادراري آن شده و كمبود ويتامين B6، جذب مس را كم مي‌كند. مصرف بيش از 80 ميلي گرم روي در روز موجب كم شدن جذب مس مي‌شود.

منگنز

آهن، مس و كلسيم، جذب منگنز را كاهش مي‌دهد و مصرف همزمان با ويتامينC موجب افزايش زيست فراهمی‌منگنز مي‌‌شود.

موليبدن

اين ماده مغذي با در صورتی‌که با منابع غذايي غني از مس مصرف شود می‌تواند با متابوليسم موليبدن تداخل ‌کند.

نياسين

تريپتوفان پيش ساز سنتز آن است،كمبود ريبوفلاوين مي‌تواند موجب شود تا سنتز نياسين مختل شود. كمبود ويتامين B6 نيز تاثيري مشابه با كمبود ريبوفلاوين دارد زيرا هردو ويتامين به عنوان كوفاكتور ضروري در سنتز آن هستند.

ويتامين B12

مصرف قرص‌هاي كلريد پتاسيم كه به آرامی‌در طول دستگاه گوارش باز مي‌شوند جذب ويتامين B12 را كم مي‌كند. اگر همزمان با وجود بيماري كم‌خوني هماتولوژيك ناشي از كمبود B12، مقدار زيادي فولات مصرف شود موجب مي‌‌شود علایم آن باوجود بيماري مخفي بماند.

ويتامين B6

وجود نياسين در فعال كردن آن بسيار موثر است ريبوفلاوين نيز اثر مشابهي دارد. كمبود ويتامين C دفع ادراري آن را افزايش مي‌دهد. روي نيز در تبديل آن به شكل‌هاي فعال B6 نيز نقش دارد.

ويتامين A

با ويتامين C ، E و روي برهم كنش دارد. ويتامين C احتمالا مي‌تواند در كاهش علایم مسموميت با ويتامين A موثر باشد. ويتامين E جذب و ذخيره كردن ويتامين A را افزايش مي‌دهد و از سميت مقادير بالاي ويتامين A را مي‌كاهد. كمبود روي نيز باعث اختلال در متابوليسم اين ويتامين مي‌شود.

ويتامين C

مقدار زياد آهن، ويتامين C خون را از طريق افزايش اكسيداسيون و ازدياد دفع ادراري آن كاهش مي‌دهد.روي نيز متابوليسم و به كارگيري ويتامين A را مختل مي‌كند.

ويتامين D

با ويتامين‌هاي E ، منیزیم، كلسيم و فسفر اثر تداخلي دارد

ويتامين E

مصرف زياد آهن، مس و اسيدهاي چرب ضروري نياز به ويتامين E را افزايش مي‌دهد. كمبود روي مقدار اين ويتامين را در خون كاهش مي‌دهد، در صورت بروز كمبود سلنيوم نياز به مصرف مكمل ويتامين E زياد مي‌شود، ويتامين C توكوفرول اكسيد شده را احيا كرده و به شكل فعال توكوفرول برمي‌گرداند، در نتيجه اين فرآيند ذخاير ويتامين E را بهبود مي‌بخشد.

ويتامين K

با كلسيم، ويتامين K و A برهم كنش دارند. مقادير زياد كلسيم يا افزايش نسبت دريافت آن در برنامه غذايي از 1 به 2 می‌تواند وضعيت ويتامين K را مختل كند. اگر مكمل ويتامين E در روز بيشتر از 1200 ميلي گرم مصرف شود جذب و فعاليت ويتامين K را مختل كند. ويتامين A اگر به مقدار زياد مصرف شود جذب ويتامين K را كاهش خواهد داد.

تمرين هاي آرامش دهنده ,,,شل سازي عضلات

نحوه تمرين كردن :
شل سازي عضلات را همانند هر مهارت ورزشي ديگر با تمرين مناسب و كافي مي توان ياد گرفت.
روزي يكبار در رختخواب (درست هنگامي كه ار خواب بر مي خيزيد) معمولاً بهترين مواقع براي انجام دادن اين نوع تمرين است .
بعد از دوهفته تمرين روزانه توجه به اين نكته كه كجا بايد تنش عضله خود را حفظ كرده و كجا بايد آن را رها كنيد ؟ برايتان آسانتر مي شود .خيلي زود مي توانيد تمرين هاي شل سازي پيشرفته اي را انجام دهيد بدون آنكه از قبل عضلات خود را منقبض كنيد .
وقتي در انجام اين تمرين مهارت لازم را كسب كرديد فقط نياز داريد كه روي تنش خود تمركز كنيد و فرمان ذهني ( رها كن ) را بكار گيريد تا عضلانتان شل شود.

آموزش اتوژنيك :
چند حس فيزيولوژيك وجود دارد كه معمولاً به همراه پاسخ شل سازي واقع مي شود .سنگيني در بازوها و پاها ، احساس گرمي در بازوها و پاها ، ضربان آهسته تر ، تنفس آهسته تر و يك سردي خاص در پيشاني از اين نوعند .چون افكار شما تاثير فوق العاده اي روي بدنتان دارد .مي توانيد سطح شل شدن را با آنچه به خود مي گوييد تحت نظارت قراردهيد مي توانيد به حالت ارامش دست پيدا كنيد. اين تمرين بر اساس كار .اچ بنسبون مبتني است
1- احساس سنگيني در بازوها و پاها
2- احساس گرمي در بازوها و پاها
3- پايش ( كنترل ) و تنظيم قلب
4- پايش تنفس
5- پيشاني سردتر
· آمادگي
در محيطي عاري از هرگونه مزاحمت به راحتي بنشينيد .بيست دقيقه را به اين تمرين اختصاص دهيد . قبل از شروع ، دستور العمل ها را بخوانيد تا توالي پيشنهادها در ذهنتان روشن باشد . چشمانتان را ببنديد و با نگرشي غير فعال ، هدف را در خود ايجاد كنيد ابتداد شايد نتوايد به تمام احساسات مورد نظر دست يابيد .. اين كاملاً طبيعي است آرام باشيد و به تمرين ادامه دهيد ، بي گمان خيلي زود تمام احساسات را تجربه خواهيد كرد.
توجه :اگر اين تمرين را به گروهي از ورزشكاران ارائه مي دهيد ..متن تمرين را اهسته و با صدار آرام بخوانيد . چند نقطه (...) مكثي 2 الي 3 ثانيه اي را نشان مي دهد. اگر خودتان از متن استفاده مي كنيد ضبط كردن صدايتان انجام دستورها را اسانتر مي كند .
اجرا :
1- سنگيني اعضاء : جملات زير را چندين بار به مدت 4 دقيق براي خود تكرار كنيد :
" دستان من دارند خيلي سنگين مي شوند ...دارند سنگين تر مي شوند....
بازويم دارند سنگين تر و سنگين تر مي شوند ...
پاهايم دارند سنگين تر و سنگين تر مي شوند . مي توانم سنگيني را كه در طول دستان ، بازوها و پاهايم حركت مي كند .حس كنم – سنگين ترو سنگين تر
2- گرمي در اعضاء: باري چهار دقيقه جملات زير را براي خودتان تكرار كنيد :
"دستانم دارند گرم مي شوند ..دارندگرمتر وگرمتر مي شوند ..گرما دارد در طول بازوهايم منتشر مي شود گرمترو گرمتر ، پاهاو مچ پاهايم دارند گرمتر و گرمتر مي شوند
3- تنظيم قلب جملات زير را به مدت چهار دقيقه تكرار كنيد
قلبم دارد كندتر و منظم تر مي شود ....دارد كندترو كندتر مي زند ..كندتر و ثابت تر ..ضربان قلبم دارد بيشتر و بيشتر كند مي شود ..كند تر و كندتر ...
4- تنظيم تنفس : اين جملات را نيز به مدت 4 دقيقه تكرار كنيد
تنفسم دارد كندتر و منظم تر مي شود ....كندترو كندتر... تنفسم خيلي عميق كند و منظم است
6- سردي در پيشاني : مانند قبل اين جملات راتكرار كنيد
پيشاني ام دارد سردتر مي شود ...دارد سردتر و سردتر مي شود ...سردترو سردتر

آموزش تنظيم تنفس :
آمادگي :
جايي راحت و دور از هر مزاحمتي پيدا كنيد و بنشينيد .در طول تمرين روي تنفس خود تمركز كنيد اگر برايتان مزاحمتي ايجاد شد فوراً يا ملايمت به اين تمركز برگرديد . در هرجلسه تمرين 5 دقيقه وقت اختصاص دهيد .
اجرا:
1- به آرامي تا جهار بشماريد و از طريق بيني نفس عميق بكشيد و مطئمن شويد كه ديافراگم تان ره هنگام نفس كشيدن بزرگ مي شود .يك دستتان را روي ديافراگم يا پايين شكمتان يگذاريد و همانطور كه نفس مي كشيد بزرگ شدن آن راحس كنيد .اين روند بايد آسان و راحت و بدون زحمت باشد .شكم وقسمت پايين شكمتان بايد بعد از اتمام نفس كشيدن بيرون بيايد.
2- كمي مكث كنيد
3- از طريق دهانتان خيلي آهسته و آرام نفستان را برون دهيد همان طوري كه اين كار را مي كنيد آهسته تا 10بشماريد . ممكن است صدايي مانند آ... به هنگام برون دادن نفستان بشنويد .بازدم و شمارش بايد بي زحمت باشد.
4- مراحل 1 تا 3 را چندين بار براي يك مدت تمرين 5 دقيقه تكرار كنيد .
(اين تمرين از جميز لوهر (1982 ) گرفته شده است
تمرين هاي شل كردن عضلات به شيوه پيشرفته به شما كمك مي كند كه
1- فشار مسابقه را تحمل كنيد
2- به لحاظ فيزيولوژيك ميزان حرارت بدن را در بين و پس از رويداهاي ورزشي پايين بياوريد
3- تمركز مناسبي داشته باشيد
4- آمادگي تجسم سازي و تمرين ذهني داشته باشيد.

جمله ي روز

سعي كنيد در خنديدن ديوانه باشيد چون.........................تا عاقلان راهي براي خنديدن پيدا كنند ديوانگان 1000 بار خنديده اند

نگاهي به آسيب هاي ورزشي

آسیب های ورزشی

آسیب دیدیگی استخوان از رایجترین
مشکلات ورزشکاران می باشد.
آسیبهای ورزشی در اثر ضربه های شدید یا کششهای متمادی و بیش از حد در حین انجام حرکات ورزشی به وجود می آیند. صدمات ورزشی میتوانند استخوانها یا بافت نرم (رباط، ماهیچه و تاندون) و یا هردو را دچار مشکل نمایند. برخلاف تصور بسیاری افراد، کودکان، با عکس العملهایی ناپخته، عدم توانایی در تشخیص و پرهیز از خطر و توانایی کم در ایجاد هماهنگی در حرکات، بسیار بیشتر از بزرگسالان در معرض آسیبهای ورزشی هستند.

سالانه تعداد افراد بسیاری دچار صدمات ورزشی میشوند که نیمی از آنها با انجام معالجات خانگی و یا بدون رسیدگی خاص بهبود یافته و نیم دیگر به رسیدگی پزشکی نیاز پیدا میکنند. بر اساس محاسبات آماری در هر 1000 نفر، 26 نفر به آسیبهای ورزشی دچار میشوند و بالاترین میزان این صدمات متوجه کودکان 14-5 سال است. در این آمارها بیشترین تعداد مصدومین را پسران 17-12 ساله تشکیل میدهند، که میزان این آسیبها از نظر تعداد نفرات صدمه دیده، در ورزشهای جمعی که امکان برخورد در آنها زیاد است و از نظر وخامت، در ورزشهای انفرادی بیشتر است.

انواع آسیبهای ورزشی
حدود 95% این آسیبها را کوفتگی و ضرب دیدگی بافت نرم تشکیل میدهد. کبودی رایج ترین اثر این ضرب دیدگی هاست و دلیل بروز آن زخم های زیر پوست یا آسیب دیدگی موی رگهای سطحی و جمع شدن خون در زیر پوست است.

یک سوم تمام صدمات ورزشی را اصطلاحا رگ به رگ شدن میگویند. این آسیب در واقع پیچیدن یا پارگی قسمتی ازرباط است. رباط رشته محکمی است که پیوند دهنده استخوانها به یکدیگر بوده و مفاصل را محکم در جای خود نگه میدارد.

ضرب دیدگی یا پیچ خوردگی از انواع دیگر آسیبهای شایع در ورزش است. این حالت پیچیدگی و کشش ماهیچه یا تاندون است که گاهی به پارگی آنها می انجامد. تاندونها بافتهای محکمی هستند که پیوند دهنده ماهیچه ها به استخوانها هستند.

التهاب تاندون و یا التهاب یکی از محفظه های کوچک پر از مایعی که موجب حرکت روان تاندون بر روی استخوان میشوند در اثر تکرار بیش از حد حرکاتی که موجب وارد شدن فشار بر مفاصل میشوند به وجود می آید.

آسیبهای استخوانی
شکستگی استخوان 5 تا 6% کل آسیبهای ورزشی را تشکیل میدهد. استخوانهای بازو و پا بیش از همه در معرض شکستگی قرار دارند. شکستگی ستون فقرات یا جمجمه در حین حرکات ورزشی بسیار نادر است. استخوانهای پا از ران تا کف آن بسیار مستعد شکستگی در اثر فشار هستند و زمانی رخ میدهند که ماهیچه ها دچار پیچیدگی شده یا در اثر انقباض بیش از حد موجب خم شدن و شکستن استخوان میشوند. این نوع شکستگی بخصوص در میان رقصندگان باله، دوندگان استقامت و افرادی که استخوانهای باریک دارند شایع است.

شکستگی ساق پا با دردناک شدن و تورم جلو، داخل و پشت ساق پا همراه است که در هنگام حرکت بسیار دردناک شده و درد آن مدام شدت پیدا میکند. این آسیب در اثر حرکات پر فشار یا کوبیدن های مداوم پا بر روی زمین در ورزشهایی چون ایروبیک، دو استقامت، بسکتبال و والیبال عارض میشود.


آسیب دیدیگی مغزی خطرناکترین
حالت آسیب دیدگی ها می باشد.
آسیبهای مغزی
آسیبهای مغزی، دلیل اصلی صدمات منجر به مرگ در حرکات ورزشی است. ضربه مغزی ممکن است حتا با ضربه ای مختصر به سر ایجاد شود و به بیهوشی یا از دست دادن تعادل، هماهنگی حرکات، قوه ادراک، شنوایی، حافظه و بینایی منجر شود.

عوامل اصلی صدمات ورزشی شامل :
• لوازم ورزشی که اشتباه به کار برده شده اند
• سقوط
• برخورد شدید دو بازیکن که بر اثر سرعت زیاد (مثلا در هاکی روی یخ) یا خشونت ذاتی ورزش (مانند راگبی) ایجاد میشود
• آسیب دیدگی سطحی یا پارگی بخشهایی از بدن که به طور مداوم تحت فشار یا کشیدگی قرار گرفته اند

علائم این آسیبها عبارتند از :
• لقی یا از جا درآمدن یک مفصل
• تورم
• ضعف

بررسی آسیب شناسی :
علائمی که به طور مداوم موجب تشدید یا کاهش توانایی ورزشکار در بازی شده و گاهی هم دردناک نبوده و فقط با خستگی غیر معمول همراه هستند، باید توسط جراح ارتوپد مورد معاینه قرار گیرد. تشخیص به موقع از تبدیل شدن مشکلات کوچک به صدمات جدی و مشکلات طولانی جلوگیری میکند.

یک جراح ارتوپد اشخاصی را که،
• از شرکت در ورزش به دلیل درد ناشی از آسیب شدید منع شده اند
• قابلیت ورزشی آنها به دلیل مشکلات مزمن ناشی از یک آسیب ورزشی کم شده است
• کسانی که آسیب ورزشی در آنها موجب از شکل افتادگی بازو یا پا شده است

را مورد نظر قرار می دهد. او با معاینه موضعی، پرسیدن سوالهایی در رابطه با چگونگی آسیب دیدگی و نوع علائمی که بیمار داشته است و همچنین با گرفتن عکسهایی با اشعه ایکس، استخوانها و بافت نرم آسیب دیده را بررسی میکند. اشخاصی که دچار ضربه مغزی شده اند باید فورا مورد معاینه قرار گیرند و تا زمان دریافت نتیجه نرمال تحت نظر باشند و تا این زمان هر 5 دقیقه یک بار مورد معاینه قرار بگیرند. معاینات اصلی در هر 5 دقیقه عبارتند از اندازه گیری هشیاری، تمرکز و حافظه کوتاه مدت فرد مصدوم.

علائم دیگر تشخیص صدمه مغزی عبارتند از گیجی، سردرد، تهوع و مشکل بینایی.

شیوه های درمان :
درمان صدمات مختصر بافت نرم معمولا شامل محکم بستن محل آسیب دیده با نوار کشی، کمپرس یخ و استراحت است. داروهای ضد التهاب خوراکی یا تزریقی برای تورم کیسه های مفصلی تجویز میشوند.

برای تاندونهای آسیب دیده داروهای ضد التهاب همراه با ورزش مخصوص تجویز میشود. اگر تاندونی دچار پارگی شده باشد، برای درمان آن به عمل جراحی نیاز است. جراحیهای ارتوپدی برای پیچیدگیها یا ضرب دیدگیهای جدی توصیه میشوند. درمان این صدمات نه تنها شامل برطرف کردن درد و التهاب که شامل برگرداندن ورزشکار به حالت و تواناییهای اولیه او است.

معمولا به ورزشکاران آسیب دیده توصیه میشود که تا بهبود کامل، فعالیتهای خود را محدود نمایند. پزشک آنها شاید تمرینهای خاصی را برای ورزشکاری که دچار آسیبهای متعدد شده است تجویز نماید اما صدمات جدی،ورزشکار را برای مدتی از انجام عملیات ورزشی محروم خواهد کرد.

پیشگیری :
کودکانی که میخواهند در یک فعالیت ورزشی سازمان یافته شرکت کنند باید ابتدا توسط متخصص معاینه شوند و در باره نوع ورزشی که میخواهند انجام دهند با پزشک خود مشورت نمایند. پزشک متخصص باید،

• هر گونه آسیب قبلی را با دقت معاینه کرده و اهمیت آنرا در ورزش مورد نظر بسنجد.
• در صورت لزوم برای جلوگیری از رشد یا عدم رشد نامطلوب عضلات و استخوانهای کودک تمرینهای اضافه تجویز کند
• به سیستم استخوان بندی و دستگاه گردش خون کودک توجه کند و قابلیت بدنی او را تایید یا رد کند
همانطور که میبینید اگر پزشک بداند که ورزش مورد نظر شما چیست میتواند بگوید که کدام بخش بدن بیشتر در معرض فشار خواهد بود و برای جلوگیری از آسیبهای احتمالی توصیه هایی بکند

چند برنامه دیگر برای جلوگیری از آسیبهای ورزشی عبارتند از:

• حفظ فرم صحیح و سلامت بدن
• اطلاع و اطاعت از قوانینی که موجب تنظیم حرکات میشود
• استراحت در هنگام خستگی، بیماری یا درد
• عدم استفاده از نیرو بخشهای مصنوعی. این مواد ممکن است توانایی شما را در لحظه افزایش دهند اما در دراز مدت با خطر مرگ همراه هستند
• مراقبت و استفاده صحیح از لوازم ورزشی
• پوشیدن البسه مناسب و به کار بردن لوازم محافظ (مانند زانو بند و کلاه ایمنی

درد عضلاني

عارضه بیش از حد تمرین کردن مشکلی است که برای اکثر بدنسازان در طول دوران بدنسازی‌شان پیش می‌آید. تمرین بیش از حد و فشار عضلانی انواع مختلفی دارد که هر از گاه در ورزشکار ظاهر می‌شود که در صورت شناسائی عوامل مسبب آن می‌توان از بروز آنها جلوگیری کرد. این عوارض در بهترین حالت باعث بر هم زدن تعادل سیستم عملکردی بدن می‌شوند و بدین شکل فرد را از رسیدن به اهدافش در بدنسازی باز می‌دارند و در بدترین حالت نیز باعث می‌شوند که داشته‌های قبلی از نیز از دست دهد. تمام این پیامدها نه تنها باعث می‌شوند که احساس درد کشیدن در فرد ظاهر شود بلکه میزان کارائی روزانه فرد را به میزان قابل توجهی پائین می‌آورند.
درد عضلانی در قیاس با کشیدگی عضلانی
به غیر از عارضه تمرین بیش از حد، خیلی مهم است که بتوان بین درد عضلانی مفید و درد عضلانی مضر تفاوت قائل شد. اجازه بدهید ابتدا به تحلیل درد عضلانی مفید که معمولاً و یا بهتر بگویم می‌بایست بعد از یک جلسه تمرین سنگین احساس کرد بپردازیم.
درد عضلانی (درد مفید عضلانی)
درد عضلانی مفید معمولاً یک روز بعد از تمرین در بخش‌هائی از بدن ظاهر می‌شود که بر روی آن تمرین کرده‌ایم برای نمونه: یک روز بعد از اجراء یک جلسه تمرین سنگین می‌بایست انتظار درد در این بخش از عضلات را داشت البته یک چنین دردی را می‌توان در عضلات درگیر ثانویه نیز انتظار داشت. برای مثال اگر برنامه تمرینی یک جلسه تمرینی بیشتر از حرکات پرسی برای سینه تشکیل شده باشد پس این احتمال وجود دارد که در روز بعد غیر از عضلات سینه درد در عضلاتی همچون پشت بازو و سرشانه را نیز احساس کرد. بهرحال درد عضلانی در اکثر مواقع بیشترین تأثیر را روی عضله اصلی تمرین شده دارد.
درد عضلانی به‌عنوان راهنمای شدت تمرین
برای مثال اگر برنامه تمرینی عضلات سینه را هر ۵ روز یک‌بار اجرا می‌کنید و هنگامی‌که دوباره بعد از ۵ روز می‌خواهید آن‌را تمرین کنید اگر احساس درد عضلانی در این عضلات وجود داشته باشد می‌توانید برنامه تمرینی آنروز را یا کلاً تغییر دهید و آنرا در یک روز دیگر اجراء کنید و یا اینکه به‌صورت دل‌بخواهی یک‌سری تمرینات را که دوست دارید اجراء کنید. مثلاً به‌جای پرس سینه با هالتر پول‌اور را اجراء کنید.
اگر احساس درد عضلانی وجود داشته باشد بدین معنی است که هنوز عضلات ریکاوری نشده‌اند و آن بخش از عضلات به استراحت و بازیابی بیشتری نیاز دارند.
درد عضلانی مضر
برخلاف درد عضلانی مفید درد عضلانی مضر یک علامت بارز در انجام ندادن یک تمرین با بازده می‌باشد. ضمن اینکه این نوع درد خیلی زود هم قابل تشخیص می‌باشد. درد عضلانی مضر شاخصه وارد شدن صدمه و آسیب‌دیدگی به بخش قابل توجهی از عضلات آن بخش می‌باشد. این عارضه بر اثر اجراء یک تمرین با شدت مناسب به‌وجود نمی‌آید و بلکه بر اثر زیاده از حد تمرین دادن یک عضله به‌وجود می‌آید.
انواع عارضه زیاده از حد تمرین کردن
عارضه زیاده از حد تمرین کردن کوتاه‌مدت
تشخیص روند پیشرفت کار ساده‌ای می‌باشد، در صورتی‌که نتوان به بدن با اجراء تمرینات شوک‌دهنده فشار وارد کرد و آنها را رشد داد. آن‌موقع است که پیشرفت متوقف می‌شود و به‌قولی ایست عضلانی حاصل می‌شود حال اگر بدنساز با وجود قرار داشتن در این وضعیت بخواهد با همان شدت قبل به تمرین بپردازد آن موقع است که عارضه زیاده از حد تمرین کردن ظاهر می‌شود. هنگامی‌که فرد ایست عضلانی را تجربه می‌کند یک خستگی مفرط و همچنین کاهش حجم عضلات و قدرت نیز را در طول تمرین احساس می‌کند.
در این زمان خیلی مهم است که برنامه تمرینی فرد به‌نحوی طراحی شده باشد که فرصت ریکاوری و بازیابی کامل را برای عضلات مهیا سازد. اگر بدون ریکاوری فرد بخواهد همینطور به تمرین ادامه بدهد فیبرهای عضلانی که در طول دچار پارگی میکروسکوپی شده‌اند به همین شکل باقی می‌مانند و همیشه در وضعیت خستگی ممتد باقی می‌مانند با این وجود وقتی فرد تمایل به ادامه تمرین داشته باشد آن موقع است که بدن به‌صورت فیزیولوژیکی پاسخ می‌دهد. و شروع می‌کند به فرستادن پالس‌های عصبی و عضلات را وادار به ادامه فعالیت می‌نماید. این روند باعث می‌شود که ضربان قلب افزایش یابد و عمل تنفس سنگین‌تر شود.ضمن اینکه سطح لاکتیک اسید نیز بنحو قابل توجهی افزایش می‌یابد تمام این علامات برای فرد نشان از غیر کارا بودن و نتیجه معکوس داشتن تمرین دارد.درگیر کردن این فیبرهای عضلانی به رشد در بدنسازی کمک نخواهد کرد چون به‌صورت نرمال این فیبرهای عضلانی برای انجام حرکات استفاده نمی‌شود و این کار و استفاده از یک‌سری از فیبرهای عضلانی غیرمرتبط تنها نتیجه‌ای که برای فرد خواهد داشت تأخیر در نتیجه‌گیری می‌باشد.
عارضه تمرین بیش از حد درازمدت
عارضه تمرین بیش از حد درازمدت با نوع کوتاه‌مدت آن متفاوت می‌باشد و از لحاظ پیامدهای منفی حتی از نوع کوتاه‌مدت نیز بدتر می‌باشد. (به‌دلیل طولانی‌تر بودن و تبعات ثانوی بیشتر) برخلاف عارضه تمرین بیش از حد کوتاه‌مدت، در عارضه تمرین بیش از حد دراز‌مدت فرد دیگر قادر نیست با حداقل عوارض حاصل نیز به تمرین ادامه دهد. در نوعی از تمرین بیش از حد فرد می‌بایست استراحت کند و به عضلات فرصت بازیابی و ترمیم را بدهد. علامات عارضه تمرین بیش از حد درازمدت خیلی ساده و قابل تشخیص می‌باشند.
 1.ضربان قلب بالاتر از حد متعارف در ساعات روز و زمان استراحت
 2.کاهش قدرت و استقامت عضلاتژ
 3.زود عصبی شدن بر

  4.هم خوردن ترتیب خواب
 5.کاهش اشتها
 6.کاهش وزنانواع تمرین بیش از حد و راه‌کارهای مقابله با آن
علائم تمرین بیش از حد: درد عضلانی
راه‌حل: ماساژ (عضله مورد نظر را در زمان بین دو ست بمالید)
علائم تمرین بیش از حد: تمرین بیش از حد کوتاه‌مدت: از دست دادن آب بیشتر از حد معمول، کاهش سطح گلیکوژن، بالانس نیتروژن منفی، کاهش سطح انرژی، خستگی در طول ست
راه‌حل: BCAAS، آمینواسیدهای زنجیره‌ای
علائم تمرین بیش از حد: تمرین بیش از حد درازمدت: افزایش مصرف پروتئین در بدن، استرس در طول تمرین
راه‌حل: مکمل‌های مختص مثل: پودر پروتئین، پودر پروتئین وی.
علائم تمرین بیش از حد: ریکاوری، مشکلات مربوط به خواب
راه‌حل: از ۸ تا ۱۰ ساعت خواب در طول شبانه‌روز اطمینان حاصل کنید،

چگونه بدن زيبايي داشته باشيم؟؟؟

انجام یک برنامه ورزشی منظم همیشه ساده نیست . موانع فراوانی بصورت بالقوه وجود دارند که شامل : وقت ، خستگی و کسالت ، بیحوصلگی ،‌ مصدومیتها و عدم اعتماد به نفس می باشند . اجازه ندهید که این مشکلات در مقابل شما قد علم کنند . تکنیک های لازم برای غلبه بر این موانع جهت رسیدن به تناسب اندام را فرا بگیرید .
مانع اول : من زمان کافی برای ورزش منظم ندارم .
خیلی از ما در فعالیتهای روزمره به شدت درگیر هستیم بطوریکه بنظر می رسد نمی توانیم بصورت منظم در فعالیتهای خارج از برنامه شرکت کنیم . لذا تصمیم بگیرید تا با تمرکز بر تکنیک های زیر به بیشترین زمان ورزش دست یابید : فعالیتهای ورزشی کوتاه مدت که با فاصله زمانی در طی یکروز انجام می شود می تواند فایده بیشتری از فعالیتهای ورزشی طولانی مدت داشته باشد . لذا بهتر است در وقتهای بیکاری خود ده دقیقه پیاده روی کنید . ساعتهای پس از کار و قبل از خواب معمولاً در فرد حالت بیقراری ایجاد می کنند . لذا بهتر است دو روز در هفته ۳۰ دقیقه زودتر از خواب بیدار شوید و ورزش کنید . زمانیکه برنامه شما منظم شد سعی کنید یک روز دیگر اضافه نمائید . بصورت یک فاتح ردیف های عقب محل پارکینگ را بعنوان تملک خود معرفی کنید ! و یا حتی چند بلوک قبل از محل پارکینگ خود اتومبیل خود را متوقف نمائید و بسرعت به مقصد خود پیاده روی کنید . برنامه آخر هفته خود با کودکتان و یا دوستان نزدیک خود را می توانید بصورت یک برنامه دوچرخه سواری ، کوهنوردی و یا شنا تنظیم نمائید . قطعاً باید تغییراتی ایجاد کنیم تا به تناسب اندام برسیم . همیشه آسان نیست لیکن به برنامه خود با دقت نگاه کنید و سعی کنید تا روزنه ای در برنامه فشره خود برای ورزش باز کنید .
مانع دوم : ورزش کردن خسته کننده است . من نمی توانم بطور روزمره کار یکسان انجام دهم .
طبیعی به نظر می رسد که از کارهای تکراری بخصوص که به تنهایی انجام بدهید خسته شوید . لذا به نظر می رسد مفید باشد اگر : به گروههایی نظیر دوستان ، خویشاوندان ، همسایگان و یا همکاران ملحق شوید . نه تنها با اینکار از ورزش کردن سود خواهید برد ، بلکه تعاملات اجتماعی می توانند باعث تشویق و تحریک شما شوند و شما را از نظر روانی ارتقا دهند . سعی کنید هر گاه از ورزش خسته شدید یکدیگر را تشویق نمائید . به کلاسهای ورزشی و لیگهای مربوطه در مراکز تفریحی ملحق شوید . یک مهارت جدید را می آموزید و در حالیکه ورزش می کنید با افراد جدید آشنا می شوید . شرکت در فعالیتهای متنوع ، شرکت در کلاسهای ورزشی متفاوت مانند پیاده روی ، شناکردن و دوچرخه سواری باعث می شود شما از نظر جسمی و هم از نظر روحی مواظب خود باشید و در واقع این یک راه مناسب برای ارتقاء مهارت های مختلف و درحین حال پرورش عضلات می باشد : بیاد داشته باشید : ورزش و تحرک بدنی نباید خسته کننده باشد . لذا فعالیتهایی را انتخاب کنید که باعث هیجان شود و باعث شود که علاقه شما به فعالیتهای بدنی افزایش یابد .
مانع سوم : خانواده و دوستانم در جهت فعالیتهای ورزشی منظم مرا تشویق نمی کنند .
یک راه مناسب برای بدست آوردن پشتیبانی دوستان و خانواده تشویق آنها جهت همراهی با شما می باشد . فوائد ورزش را برای آنها بازگو کنید قطعاً مفید خواهد بود . ضمناً مفید خواهد بود اگر : در کلاسهایی شرکت کنید که فرزندتان نیز با شما شرکت کند و بتوانید از لذت همراهی با فرزندتان بنحو احسن استفاده کنید . بجای استفاده از سالنهای ورزشی سعی کنید ماجراجویی نمائید و راه جدید پیش بگیرید بعنوان مثال یک دوست خود را برای کوهنوردی دعوت کنید . در فعالیتهایی نظیر طناب کشی و فعالیت هائی که در آنها تحرک زیاد وجود دارد شرکت نمائید . به استخر بروید و به جای تماشا از روی صندلی خود به جنب و جوش و آب بازی بپردازید . فرزندانتان را به پاساژهای متفاوت ببرید و در آنجا پیاده روی کنید بجای استفاده از پیک های موتوری در نهایت سعی کنید تا ارتباطات عاطفی خود را ایجاد و تثبیت نمائید و به کسی که دوست دارید ، بگوئید که چقدر برایتان اهمیت دارد و به وی اشاره کنید که می خواهید او سالیان سال برای شما سالم بماند . اگر در اهداف شما شرکت نکرد از او بخواهید تا در جهت آرزوی شما برای تناسب اندام به شما یاری کند .
مانع چهارم : من می ترسم در صورت انجام فعالیتهای ورزشی آسیب ببینم .
اگر نگران آسیب دیدگی خود هستید فعالیت ورزرشی را در مسیر صحیح خود با ایده های زیر آغاز کنید :کلاسهای آموزشی خاصی برای مبتدیان طراحی شده است . مربی شما باید روشهای صحیح و پایه ای انجام فعالیتهای ورزشی را به شما آموزش دهد تا آسیب های بالقوه کاهش یابند . با مربی خود بصورت انفرادی تمرین کنید . برنامه های آموزشی را بصورت مجزا از مربی خود دریافت کنید و از او بخواهید فعالیتهای ورزشی شما را تحت نگاه دقیق خود و به مسیر صحیح هدایت نماید . فعالیتهای کوچکتر و ساده تر را انتخاب کنید . بعنوان مثال می توانید به تنهایی یا با دوستان ،‌فرزندان ، همسر در داخل و خارج منزلتان و در هر زمانی از سال به پیاده روی بپردازید . هیچگاه با سرعت و عجله زیاد به فعالیتهای ورزشی شدید که هیچگونه آگاهی از آنها ندارید نپردازید . در عوض فعالیتهای ساده انتخاب کنید . به محض پیشرفت ، فعالیتهای جدیدی به برنامه خود اضافه کنید .
مانع پنجم: برایم خیلی اهمیت دارد که حین ورزش چگونه به نظر می رسم .
بسیار مهم است که اراده خود را از دست ندهید . به تنهایی آغاز کنید و با برنامه های دیگران خود را گیج نکنید . از فیلمهای آموزشی که می توانید به تنهایی در منزلتان ببینید بهره ببرید . هر چه سالمتر و احساس راحتی بیشتری در حین ورزش بکنید ، اعتماد به نفس شما نیز افزوده خواهد شد . از دوچرخه های ثابت ، نوارهای نقاله و یا سایر وسایل ورزشی استفاده نمائید . در کلاسهای مبتدی ثبت نام نمائید . کلاسهای افراد مبتدی معمولاً به صورت پایه ای به اموزش موارد ضروری می پردازند . در انتها فراموش کنید که در حین ورزش چگونه به نظر می رسید . به یاد آورید که چه منفعتی به دستگاه قلب و عروق خود می رسانید و یا بعد از هر فعالیت ورزشی چقدر سالمتر و قوی تر به نظر می رسید و خود را بخاطر افزایش استقامت و تناسب اندام تحسین نمائید .
مانع ۶: من برای انجام ورزش تنبل هستم
آیا خیلی ایده آل فکر می کنید ؟ سعی کنید که انتظارات خود را به واقعیت نزدیکتر کنید . اگر تصور پیاده روی صبحگاهی شما را خسته و درمانده می کند می توانید از روش زیر استفاده کنید : هرگز قدرت « مقدار حرکت » روزانه را دست کم نگیرید . برای شروع ، از پیاده روی های کوتاه بین بلوکهای ساختمانی آغاز کنید . اگر خسته شدید تمرین را قطع نکنید و فردا همین کار را ادامه دهید . در نهایت مطمئن خواهید شد که با این فعالیتها خسته و درمانده نخواهید شد و این همان پیشرفت است . با طبع خود سازگار شوید و علیه آن بجنگید . فعالیتهای خود را در زمانهای مختلف روز تنظیم کنید و زمانی که احساس می کنید انرژی بیشتری دارید فعالیت نمائید و یا حداقل در آن زمان بیحال و بی حرکت نباشید . برنامه فعالیت خود همان طور که برای یک جلسه یا ملاقات مهم برنامه ریزی می کنید ساماندهی نمائید . زمان فعالیت خود را کاملاً مشخص نمائید و دوستان و آشنایان خود را نیز از این زمان آگاه نمائید و از آنها بخواهید تا شما را حمایت نمایند . انرژ‌ی برای فعالیت ندارید ؟ بدون ورزش ، انرژی لازم را نیز نخواهید داشت . با آن مقابله کنید . چرا که این یک سیکل منفی خواهد بود و فائق آمدن بر این سیکل می تواند هدیه ارزشمندی برای شما باشد.
مانع ۷: من پس از فعالیت و کار روزانه شدیداً خسته می شوم .
اگر انرژی شما پس از کار کاهش می یابد ، شاید شما بجای قهوه صبحگاهی احتیاج به یک فعالیت ورزشی صبحگاهی داشته باشید . ورزش بهتر است صبح زود انجام شود و فایده آن بیشتر از زمانی است که شب هنگام انجام می شود . لباسهای ورزشی خود را کنار تخت خود بگذارید . یک بطری پر از آب را در یخچال آماده نگهدارید تا حین ورزش از آن استفاده نمائید . بعد از صبحانه ، بر روی نوار نقاله ویا دوچرخه ثابت خود قرار بگیرید و همزمان با گوش دادن به اخبار صبحگاهی ورزش نمائید و یا می توانید برای یک پیاده روی سریع از خانه خارج شوید. می توانید برای رسیدن به محل کار خود پیاده روی نمائید . به یاد داشته باشید که پیاده روی شما لزوماً نباید شدید و طولانی باشد . مجموعه ای از پیاده رویهای کوتاه در طی یک روز نیز می تواند بطور یکسانی مؤثر باشد . به یاد داشته باشید که باید انرژی لازم برای فعالیت ورزشی را در خود ذخیره نمائید . زودتر بخوابید تا دچار کم خوابی و در نتیجه کمبود انرژی نشوید .
مانع ۸: من ورزشکار نیستم
داشتن توانایی ذاتی ورزش لازمه انجام فعالیتهای ورزشی نمی باشد . تعریف خود را از ورزش کردن تغییر دهید و ایده های زیر را در ذهن داشته باشید : پیاده روی احتیاج به هیچ مهارت پیشرفته و هماهنگی خاصی ندارد . پیاده روی یک راه ایمن و مؤثر برای بهبود قدرت عضلانی و سلامت قلبی - عروقی با کمترین خطر آسیب پذیری می باشد . سعی کنید با دوستان خود که با شما هم فکر و هم هدف هستند برنامه ریزی نمائید . با هم زمان شادی را سپری خواهید کرد و ضمناً برای انجام برنامه به یکدیگر کمک خواهید نمود . در مکانهای ورزشی بجای نزدیک شدن به ورزشکاران حرفه ای سعی کنید با افراد معمولی شبیه خودتان همنشین شوید و با هم برنامه ورزشی خود را انجام دهید تا دلسرد و نومید نشوید . از اینکه یک ورزشکار معروف نیستید ناامید و ناراحت نشوید و در عوض بر تغییرات مثبت بدن و ذهنتان تمرکز کنید . شما اضطراب را کاهش داده اید ، تحمل خود را افزایش داده اید ، قدرت عضلات خود را بهبود بخشیده اید و از ‍‍پوکی استخوان ، بیماریهای قلبی ، سکته ، افسردگی ، دیابت و بعضی از انواع سرطان فاصله گرفته اید .
مانع ۹: من در گذشته نیز سعی کردم ورزش کنم ولی موفق نشدم
اگر در گذشته نیز سعی کرده اید ورزش نمائید و موفق نشده اید نومید نشوید و در عوض از اشتباهات خود عبرت بگیرید و اشتباهات خود را جبران کنید . آیا خیلی سریع سعی کردید که به تناسب اندام برسید؟سعی کنید که فعالیت کم و تدریجی داشته باشید و بتدریج فعالیت خود را افزایش دهید.اهداف حقیقی و امکان ‍پذیر برای خود تنظیم نمائید . به خود قول فعالیت ورزشی یک ساعت در روز را ندهید .اهدافی را تعیین نمائید که سهل الوصول تر هستند مثل فعالیت ورزشی یک روز در میان ماه اول .اهداف خود را شخصاً طراحی کنید .به یاد داشته باشید که چرا ورزش می کنید و از اهداف شخصی خود بعنوان محرک و مهیج استفاده نمائید . ضمناً برای خود جوایزی تعیین کنید . به یاد داشته باشید : شما می توانید ! شما نمی توانید اثرات کاهش دادن کلسترول و یا خطرات دیابت را ببینید ، لیکن بدان معنی نیست که شما به خود لطف نمی کنید . ورزش کردن باعث زندگی طولانی تر و سالمتر خواهد شد.

جمله ي روز

I,m starting with the man in the mirror....... michael jackson

نقش آب در بدن ورزشكاران

نقش آب در بدن
بدن شما از۷۰-۵۵ درصد آب تشکیل شده و تقریباً ۹۰-۸۰ درصد خون را آب تشکیل می دهد.آب تقریباً در تمام روندهای حیاتی بدن دخیل است.کمبود آب میتواند به تغییرات ذهنی و فیزیکی منجر شود.آب نقش های زیر را ایفا میکند:
با شستن سمومی که در طی زندگی عادی تولید میشود،بدن را پاک میکند.
زندگی مفاصل را تأمین میکند.
پوست را از خشکی محافظت می نماید.
هیدراسیون احشاء داخلی را حفظ میکند.
دمای بدن را کنترل مینماید.
وقتی بدن گرم میشود،آب به شکل عرق از پوست دفع میگردد.این مساله خوب است چرا که عرق از پوست شما تبخیر میشود و بدن شما سرد میشود.در واقع یک Air-Conditioner در بدن شما وجود دارد ولی برای اینکه این سیستم به کار خود ادامه دهد،نیاز به جبران آب از دست رفته بدن دارید.اگر به اندازه کافی و در حد جبران عرق از دست رفته آب ننوشید،خون غلیظ شده و جریان خون کند میشود این امر باعث میگردد که فشار بروی قلب وارد شود.در صورتی که کمبود مایع زیاد باشد،بدن شما به اندازه کافی آب برای تولید عرق ندارد.در این نقطه درجه حرارت بدن میتواند تا حد خطرناکی بالا برود.وجود اینکه یک فرد بزرگسال با چثه متوسط در روز حدود۲ لیتر آب از دست میدهد،یک ورزشکار ممکن است در ظرف یک ساعت ورزش شدید قریب به ۳ لیتر آب از دست بدهد.در صورتی که این مایعات از دست رفته جایگزین نشوند،ممکن است دهیدراسیون عارض گردد.کم آبی یا دهیدراسیون یک اثر منفی و شدید روی کارایی ورزشی دارد.در واقع حتی هیدراسیون خفیف تا حد یک درصد کاهش وزن بدن می تواند با ایجاد سرگیجه،سردرد و زمان عکس العمل کندتر باشد و میتواند بر خطر گرمازدگی بیافزاید.در صورت عدم درمان،دهیدراسیون بدتر میشود و میتواند کشنده باشد.مراقب علایم زودرس هشداردهنده در خودتان و هم تیمی ها باشیدتا از دهیدراسیون اجتناب شود.در صورتی که هر یک از این علائم را مشاهده کردید،به مربی خود اطلاع دهید یا مراقبت طبی فوری طلب کنید.
تشنگی
سوال اینست که آیا احساس تشنگی همیشه با آغار کم آبی همراه است؟پاسخ اینست،نه همیشه.در بسیاری موارد ورزش واقعاً واکنش تشنگی را مختل میکند.به هنگام ورزش شما مقدار زیادی آب را قبل از احساس تشنگی از دست می دهید و قبل از اینکه بطور کامل کم آبی شما جبران شود احساس تشنگی از بین میرود.بنابراین برای تأمین نیازتان به آب نمی توانید به حس تشنگی اکتفا کنید.به عنوان یک ورزشکار،لازم است که بطور آگاهانه بیش از آنچه که دوست دارید آب بنوشید،مصرف کنید،بویژه زمانی که در گرما ورزش میکنید.
میزان مصرف مایعات در ورزشكاران
بنا به همه دلایل فوق،ورزشکاران لازم است که آب یا سایر نوشابه ها را قبل،در طی و بعد از ورزش مصرف کنند.قبل از ورزش:یک یا دو لیوان مایعات را دو ساعت قبل از مسابقه یا تمرین بیاشامید تا اطمینان حاصل کنید که بخوبی هیدراته شده اید.پانزده دقیقه قبل از شروع ورزش یک لیوان دیگر نیز بنوشید.در طی ورزش:در طی ورزش برای جایگزینی مایعات از دست رفته و اجتناب از گرمای بیش از حد هر۲۰- ۱۵ دقیقه ،۱۸۰-۱۲۰ سی سی مایعات بنوشید،مایعات سرد بهتر است چرا که به سرعت جذب می شوند و حرارت مرکزی بدن را سریعتر پایین می آورند.پس از ورزش:این نکته که پس از انجام ورزش به مصرف مایعات ادامه دهید حائز اهمیت است که جبران کم آبی بدن زمان میکیرد.برای اطمینان از اینکه به اندازه کافی آشامیده اید،خودتان را قبل و بعد ورزش توزین کنید.به ازای هر ۵/۰ کیلوگرم کاهش وزن حداقل ۵۰۰ سی سی آب مصرف نمایید.این اشتباه را نکنید که وزن کاهش یافته در ورزش مربوط به چربی است،چرا که چربی بتدریج از دست میرود و در مقیاس چند روز،مشخص نخواهد شد.تقریباً تمام کاهش وزن طی ورزش از منشاً آب می باشد.
علائم و خطرات كم آبی در ورزشكاران
دهیدراسیون می تواند نسبتاً سریع عارض شود.ملی همچنین ممکن است ظرف چندین روز ورزش بدون نوشیدن مایعات کافی پدید آید.ورزشکارانی که هر روز یا دوبار در روز و بویژه در آب و هوای گرم و مرطوب بشدت ورزش میکنند ممکن است بازای ها ۵/۰ کیلوگرم وزنی که از دست می دهند آب نیاز داشته باشند تا تعادل آب آنها مجدداً اعاده شود.به طور معمول نباید در روز وزن شما کاهش یابد،حتی ۲درصد کاهش وزن می تواند به کاهش کارآیی منجر شود و معرف دهیدراسیون خفیف باشد.علاوه بر آب،برخی از ورزشکاران نیاز به جایگزینی الکترولیتهای سدیم و پتاسیم که در عرق از دست می روند،دارند.این امر بویژه در ورزشی که بیش از یک ساعت به طول انجامد صدق میکند.بسیاری از نوشابه های ورزشی حاوی غلظتهایی از الکترولیتها و کربوهیدراتها هستند که جذب آب را تشریع می نمایند.به علاوه الکترولیتهای موجود در نوشابه های ورزشی تشنگی را تحریک میکند،که باعث تحریک فرد به نوشیدن و جبران کم آبی میشود. نوشابه های ورزشی در ورزشکاران استقامتی و نیز افرادی که تا حد توان به طور روزانه تمرین می کنند،یا در چند مسابقه در یک روز شرکت میکنند یا دو جلسه تمرین در روز دارند بیشترین فایده را دارند.در صورتی که ذائقه و بیزاری مانع نوشیدن مایعات مورد نیاز شماست،نوشابه را بر طریق سلیقه خود برگزینید.(انواع آبمیوه، آب ساده، آب معدنی،نوشابه های ورزشی،لیموناد)شما همچنین میتوانید از غذاهایی که آب زیادی دارند(مثل هندوانه،گوجه فرنگی،کاهو،سوپ)بیشتر استفاده کنید.با این حال آگاه باشید که نوشیدنیهای حاوی کافئین،نظیر قهوه و چای اثر متضادی دارند.کافئین نیاز بدن به ادرار کردن را افزایش میدهد و بنابراین باید در زمان اعاده مایعات از دست رفته،از مصرف آنها اجتناب نمود.به همین ترتیب مشروبات الکلی دارای اثر کاهنده آب بدن هستند.
چرا ورزشکاران همیشه در صدد کاهش وزن خود هستند؟
با تأکید امروزی بر لاغر شدن تا حد امکان،بسیاری از ورزشکاران به طور مستمر برای کاهش وزن تلاش میکنند با این حال کاهش وزن همیشه عاملی برای بهبود کارآیی ورزشی نیست.در واقع بسیاری از متخصصین تغذیه ورزشی معتقدند که به وزن بدن بیش از تأثیر واقعی آن بر کارآیی ورزشکاران اهمیت داده شده است.ورزشکاران معمولاً در پی کاهش وزن بدن به یکی از سه دلیل زیر هستند:
حضور در ورزشهای زیبا(مثل ژیمناستیک،شیرجه،اسکیت)
افزایش سرعت(مثلاً در دو،دوچرخه سواری)
رسیدن به یک رده وزنی خاص(مثل کشتی،بدنسازی)
آیا همیشه با کاهش وزن می توان بر کارآیی ورزشی افزود؟
گاهی اوقات ورزشکاران از اهداف رقابت ورزشی غافل می شوند و سعی میکنند به وزنی برسد که برای سلامت و کارآیی آنها مضر است.قبل از بحث پیرامون چگونگی کاهش بی خطر وزن،این امر حائز اهمیت است که رسیدن به وزن پایین تر همیشه بهترین راه برای بهبود کارآیی نیست.برخی ورزشکاران این تعبیر را دارند که حداقل وزن،مطلوبترین وزن بدن است.ولی وزن بدن مطلوب در واقع وزنی است که هم سلامت و کارآیی خوب را باعث میگردد و هم بدست آوردن و حفظ آن عقلانی است.به عبارت دیگر،شما باید به وزن مطلوب خود و نه حداقل وزن برسید.در صورتی که شما هرگز قادر به رسیدن به وزن مورد هدف نیستید،پس هدف شما احتمالاً واقعگرایانه نبوده است و باید در آن تجدید نظر شود.تقلا برای رسیدن به یک وزن هدف غیر واقعی میتواند باعث بروز مقادیر زیادی استرس هیجانی و فیزیکی شده و حواس شما را از برنامه تمرینی خودتان پرت کند و باعث شود که به خاطر عادات غذایی نامتعادل به کارآیی شما لطمه بخورد.

حداقل میزان چربی بدن در ورزشکاران مرد و زن تا چه اندازه میباشد؟
اینچنین توصیه میشود که در ورزشکاران مرد نباید درصد چربی بدن زیر ۷- ۵ درصد و در ورزشکاران زن زیر۱۴ درصد وزن بدن برسد.پیش از تصمیم به انجام یک برنامه کاهش وزن کمی زمان صرف کنید که چرا میخواهید وزن خود را کاهش دهید و از راهنمایی یک متخصص کار آزموده بهره مند شوید.
میزان مطلوب کاهش وزن در هر هفته چه میزان است؟
یک فرمول ساده برای کاهش وزن وجود دارد،شما لازم است که کالری بیشتری از کالری مصرفی خود بسوزانید.اگر یک برنامه ورزشی منظم دارید،باید قادر باشید از طریق کاهش ملایم در دریافت کالری خود ۱-۵/۰ کیلوگرم را در هفته کاهش دهید(این میزان کاهش نباید از۵۰۰ کالری در روز تجاوز نماید).
بهترین زمان کاهش وزن توسط ورزشکاران چه زمانی است؟
اما این مطلب را مد نظر داشته باشید که حتی کاهش جزیی در کالری دریافتی در طی دوره های تمرین سنگینی بدن شما را از مواد مغذی که برای ساخت عضله و کارآیی مطلوب شما لازم است،محروم میسازد.به همین جهت توصیه می شود که ورزشکاران وزن خود را در زمان تعطیلی مسابقات کاهش دهند تا از اثرات مضر محدودیت غذایی در طی فصل رقابت اجتناب گردد.
نقش آهن در بدن و میزان مورد نیاز آن در ورزشكاران زن و مرد چقدر است ؟
آهن چند نقش مهم در بدن شما ایفا میکند.سلولهای قرمز خون را میسازد،که حمل اکسیژن در تمام بدن را به عهده دارد،در تبدیل غذا به انرژی کمک میکند و به مبارزه با عفونتها کمک مینماید.نقش آهن در حمل اکسیژن بویژه در طی ورزش حائز اهمیت است.بدون آهن،بدن شما قادر به ساخت گلبولهای قرمز سالم و رساندن اکسیژن کافی به عضلات،مغز و سایر احشاء نمی باشد.افت محسوس در ذخایر آهن،آنمی کمبود آهن نامیده میشود. در کل زنان نسبت به مردان نیاز به آهن بیشتری دارند تا آهن از دست رفته در طی قاعدگی را جبران نمایند ولی ورزشکاران احتمالاً نیاز به آهن خیلی بیشتری نسبت به غیرورزشکاران ندارند.هرچند ابهاماتی در این مورد در تحقیقات پزشکی وجود دارد.آهن کافی را میتوان از رژیم غذایی بدست آورد. البته این امر مستلزم عادات خوب تغذیه ای است.بزرگترین مشکل در رابطه با آهن آن است که خیلی فراوان نیست.هر ۱۰۰۰ کالری بطور متوسط حاوی ۶ میلی گرم آهن است و زنان نیاز به ۱۵ میلی گرم در روز دارند(مردان به ۱۰ میلی گرم در روز نیاز دارند).در زنانی که رژیم کم کالری دارند در اغلب موارد نیاز به آهن تأمین نمیشود(از آنجا که مردان دریافت کالری بیشتر و نیاز کمتری دارند،برای آنها کمبود آهن کمتر اتفاق می افتد) تأکید بر مصرف رژیم پرکربوهیدرات و کم چربی توسط ورزشکاران در دریافت آهن پایین نقش دارد.گوشت قرم که معمولاً در ورزشکاران از مصرف آن اجتناب میشود،یکی از غنی ترین منابع آهن است.غذاهای غیرگوشتی پر کربوهیدرات محتوی آهن کمتری هستند بسیاری از ورزشکاران دانش آموز و دانشجو درصد بالایی از کالری خود را از غذاهای کم محتوا تأمین میکنند که خود بر شدت مشکل می افزاید.علاوه بر دسترسی محدود به آهن جذب آن نیز کم است و بسته به منبع غذایی از ۲ تا۴۰درصد متغیر است.حول و حوش ۳۵- ۲۵ درصد آهن موجود در گوشت جذب می شود،حال آنکه تنها ۲۰-۲ درصد آهن موجود در منابع گیاهی جذب میگردد.همانگونه که ملاحظه می کنید پاسخ به این سوال که آیا ورزشکاران زن نیاز به آهن بیشتری دارند واضح و قطعی نیست.با این وجود از آنجا که آهن یک ماده مغذی مهم برای کارآیی است،در یک ورزشکار زن در صورتی که از رژیم گیاهی استفاده میکند یا سعی در کاهش وزن دارد،احتمالاً عاقلانه این است که از یک مکمل آهن برای رفع نقص رژیم غذایی خود بهره مند شوند.
نقش كلسیم در بدن و میزان مورد نیاز آن در ورزشكاران زن و مرد چقدر است ؟
کلسیم به استخوانهای شما کمک میکند تا برای ایستادگی در مقابل استرس وزن توانایی کافی داشته باشند.در افراد سالم،در استخوانها در پاسخ به ورزش کلسیم بیشتری ذخیره میگردد و در نواحی استرس تراکم بیشتری می یابد.ورزشکاران ممکن است دچار شکستگیهای تلشی(ترک های کوچک در استخوان که اکثر اوقات در قسمت پایین ساق پاها رخ میدهند.)در اثر استرس مضاعف و یا ضعف استخوانها شوند.دریافت کلسیم ناکافی میتواند استخوانها را ضعیف سازد و باعث شود که حساسیت بیشتری به شکستگیهای تلشی پیدا کنند.در زنان ورزشکار وقتی که یک دختر به سن بلوغ میرسد و قاعدگی وی آغاز میشود،تولید استرژن در بدن او نیز نقشی در تراکم استخوانی او ایفا می کند.استروژن تولید شده به عنوان بخشی از سیکل قاعدگی ماهیانه باعث افزایش برداشت کلسیم خوراکی توسط استخوانها میشود و بدن ترتیب اثر مثبتی بر روی قدرت استخوان داشته باشد.گاهی در زنان ورزشکار که چربی بدنی پایینی داشته و تمرینات شدیدی را انجام میدهند،قاعدگی قطع می شود یا اینکه دوره های قاعدگی بسیار بی نظم است.به این وضعیت آمنوره گفته می شود و میتواند آثار قابل ملاحظه ای بر روی تراکم استخوانی زنان برجا بگذارد.از آنجا که توقف سیکل قاعدگی همچنین به معنای کاهش تولید استروژن در بدن است،این امر می تواند باعث رسوب کلسیم کمتری در استخوانها شود.کمبود کلسیم دارای دو اثر کوتاه مدت و دراز مدت است،اولین مشکل اینست که تراکم استخوانی پایین میتواند به شکستگی های تلشی منجر شود.آثار دراز مدت شامل پیدایش پوکی استخوان یا استئوپوروز(استخوانهای ترد و شکننده)در سالهای بعدی عمر هستند.نیاز به کلسیم در مردان و زنان،ورزشکاران و غیرورزشکاران مشابه و به اندازه۱۲۰۰ میلی گرم در روز است.در صورتی که ورزشکاران کالری مورد نیاز خود را دریافت کنند،براحتی میتوانند نیاز خود را به کلسیم تأمین کنند.شیر بسیار بهتر از مکملهای کلسیم است،چرا که علاوه بر کلسیم ،پروتئین ،کربوهیدراتها ،منیزیم ،فسفر ،بور و ریبوفلاوین را تأمین میکند.در بعضی وضعیتها لازم است که ورزشکاران جایگزینی برای شیر پیدا کنند.زمانی که ورزشکاران عدم تحکل لاکتوز داشته باشند،جایگزینی آنزیمی توصیه می شود و در صورتی که موثر نبودند،غذاهای پر کلسیم نظیر اسفناج،کلم و گل کلم توصیه میگردند.در مجموع تأکید بیشتر بر روی مواد غذایی است و مکمل ها به عنوان آخرین حربه استفاده میشوند.
غذاهای قبل از مسابقه چه تأثیری بر کارآیی ورزشکار دارد؟
هیچ ماده غذایی وجود ندارد که بتوان در روز یا ساعات قبل از مسابقه مصرف نمود و بدین ترتیب عادت غذایی غلط در زمان تمرین را جبران کرد.همانگونه که رسیدن به بالاترین میزان آمادگی جسمانی ماهها زمان میبرد،رسیدن بدن به وضعیت مطلوب تغذیه ای نیز ماهها طول میکشد.تغذیه مناسب در طول زمان تمرین به شما کمک خواهد کرد که سخت تر تمرین کنید.حجم عضلات را افزایش دهید و ذخایر انرژی مورد نیاز برای بهترین کارآیی در رقابت را اندوخته نمایید.به غذای قبل از مسابقه به عنوان آخرین مرحله از رژیم غذایی زمان تمرین نگاه کنید و به یک حب جادویی که کارآیی شما را از متوسط به عالی افزایش میدهد.
آیا تغذیه قبل از مسابقات برای همه ورزشکاران یکسان است؟
اگر چه ممکن است خواهان این باشید که دقیقاً بدانید چه زمان،چه چیز و چه مقدار بخورید،ولی هیچ توصیه اختصاصی برای جمیع ورزشکاران وجود ندارد.هیچ رویه یکسانی نیست که برای همه افراد مناسب باشد.شما لازم است که خودتان پیدا کنید چه غذایی برای شما مطلوبتر است.به عنوان مثال برخی از دونده ها میتوانند ظرف یک ساعت قبل از یک مسابقه بزرگ غذا بخورند.حال آنکه سایریندر صورتی که نزدیک به فعالیت شدید غذا بخورند مبتلا به کرامپهای معده می شوند.برخی از ورزشکاران دوست دارند غذای کم حجمی بخورند تا معده و اعصاب خود را آرام کنند.تعدادی دیگر احساس ضعف و بدحالی در آنها می شود.تجربیاتی را در طی ماهها تمرین خود بدست آورید تا به بهترین برنامه و نوع غذا برای خود پی ببرید.البته این امر نیاز به آزمون و خطا دارد.بنابراین اجازه ندهید تا آخرین روزهای قبل از یک مسابقه بزرگ این تجربیات وقت شما را بگیرد.
مصرف غذای پیش از مسابقه چه زمانی صورت میگیرد؟
زمان مصرف غذای بیش از مسابقه به حجم آن و زمانی از روز که مسابقه برگزار میشود،بستگی دارد.پروتئین و چربی کندتر جذب میشوند.بنابراین غذاهای محتوی پروتئین و چربی باید زودتر از غذاهای پر کربوهیدرات مصرف گردند.هضم غذاهای پر حجم زمان زیادی طول می کشد،حال آنکه غذاهای کم حجم و مایع سریعتر هضم می شوند.
غذای قبل از مسابقه ترجیحاً باید محتوی چه موادی باشد؟
برای آنکه بهترین کارآیی را داشته باشید همچنین لازم است که بخوبی مایعات دریافت کنید.تمام وعده های غذایی قبل از مسابقه باید محتوی میزان زیادی نوشیدنی(آبمیوه،آب و نوشابه ورزشی)باشند.
بهترین برنامه غذایی مناسب برای ورزشهای صبح و عصربرای هر ورزشکار چیست؟
مسابقاتی که صبح برگزار میشوند:به هنگام آماده شدن برای یک مسابقه در صبح،شب قبل از مسابقه غذای کاملی را که سرشار از کربوهیدراتهاست مصرف نمایید.با خوردن یک میان وعده پر کربوهیدرات به هنگام خواب غذای شب را تکمیل نمایید.صبحها به قدری زود بیدار شوید تا بتوانید یک صبحانه یا میان وعده سبک مصرف کنید.بسته به زمانی که قبل از مسابقه فرصت دارید،می توانید مقداری پروتئین و چربی در غذای خود بگنجانید.به عنوان مثال دونده ای برای مسابقه ۱۰ صبح آماده میشود می تواند یک کاسه محتوی غلات،یک لیوان آبمیوه و موز(که حدوداً ۴۰۰-۳۰۰ کالری را تأمین میکند)را در ساعت ۳۰/۷ یا ۸ صبح بخورد.مسابقاتی که بعد از ظهر برگزار میشوند:یک صبحانه مفصل بخورید(به عنوان مثال کلوچه،میوه،شیر یا ماست که حدوداً۷۰۰ کالری دارد.)بسته به زمان مسابقه ناهار ممکن است عبارت از یک میان وعده سبک حاوی ۳۰۰ کالری(به عنوان مثال یک قطعه نان و یک تکه میوه و یا یک غذای با حجم متوسط شامل پروتئین و چربی و به میزان۷۰۰-۵۰۰ کالری باشد(مثال یک ساندویچ،میوه و چوب شور)مسابقاتی که عصر برگزار میشوند:قبل از مسابقه عصر،یک صبحانه و ناهار مفصل سپس یک میان وعده پر کربوهیدرات سبک دو ساعت قبل از رقابت مصرف کنید.خوردن شام را به پایان مسابقه موکول نمایید